Калачы

Апублікавана ў на

Сям-там я закранаў ужо гісторыю роду кулянскіх Калачоў — як і адкуль яны з’явіліся ў Кулянах, куды і чаму зніклі. Паспрабую гэта зрабіць больш сістэматызавана. (далее…)

Цепі, Длейко…

Апублікавана ў на

Збегла на памяць яшчэ адна гісторыя, звязаная з маім прадзедам Андрэем Калачом. Гісторыя аж з ягонага дзяцінства, аж з пазамінулага стагоддзя. Баба Маня некалі пры нагодзе часта яе згадвала. (далее…)

Прадзедава загадка

Апублікавана ў на

Апавядалі старыя людзі, што прадзед мой Андрэй Калач, некалі задаваў кулянцам адну цікавую загадку. Я думаў, што ўжо напісаў даўно пра гэта тут на сайце, адно ж не знахожу.  (далее…)

Кулянцы — яны і на Пскоўшчыне кулянцы

Апублікавана ў на

Паважаю кулянцаў, якія застаюцца кулянцамі, куды б іх жыццё ні закінула. Як вось цётка Соня Букішава (Калачова). Пагялядзеце. Як і не выязджала з Кулян.

 

Міхась Забэйда-Суміцкі і Павел Пракапеня: землякі, антыподы, сапернікі

Апублікавана ў на

Адразу за Ружанамі ў накірунку Гародні ёсць ростань: налева – Ваўкавыск, направа – Зэльва. Далей у ваўкавыскім напрамку першая вёска Шэйпічы – радзіма калісьці знакамітага на ўсю Еўропу опернага спевака Міхася Забэйды-Суміцкага. А ў зэльвенскім напрамку першая вёска будзе Заполле – радзіма  другога не менш славутага рыхтык у тым самым часе опернага спевака Паўла Пракапені. (далее…)

Хрыстос уваскрос!

Апублікавана ў на

 

Хрыстос уваскрос!
І свет прачнуўся
Вясной на голлечку бяроз.
Ударыў звон на Беларусі:
Хрыстос уваскрос!
Хрыстос уваскрос!
Хрыстос уваскрос з крыві і болю,
Каб светач праўды не пагас.
Васкрос Ён для крывіцкіх сёлаў,
Васкрос Ён, брацці, і для нас.
Так будзем помніць мы ў кайданах,
Падняўшы сэрцы ўгару,
Што так, як Бог ускрыжаваны,
Уваскрэсне наша Беларусь!

Ларыса ГЕНІЮШ, 1954 г.

Аўсяны кісель

Апублікавана ў на

Пры сённяшнім асартыменце прадуктаў у крамах, калі круглы год даступныя свежыя садавіна і гародніна, прадаюцца ў выглядзе паўфабрыкатаў вегетарыянскія катлеты і нават посны маянэз, што ні кажэце, а для тых, хто трымаецца пастоў, вялікае праблемы з ежай няма. Нашы продкі некалі такога выбару не мелі, іх рацыён быў куды скуднейшы і ў звычайны час, а тым больш у пост. Не ведаю, як дзе, а ў нас у Кулянах адной з самых частых страў пад час посту быў аўсяны кісель. (далее…)