Вопрос об асфальтировании участка автодороги Р-50 Мосты-Зельва-Ружаны за д. Запрудье жителей Зельвенского района беспокоил долгое время. Необходимость ремонта именно этой транспортной артерии активно обсуждалась на областном и местном уровнях еще в 2018-м. Обоснованность реконструкции на приграничье двух областей была очевидна. Но с оглядкой на другие объекты в стране участок республиканской дороги Р-50 в рамках госпрограммы по развитию и содержанию автодорог Беларуси внесли в план на 2020 год. После ремонта обновленный участок в 3,6 км улучшил сообщение между Зельвенским и Пружанским районами, а значит, соединил еще одним прочным путем Гродненщину и Брестчину. Довольны ли зельвенцы результатом реконструкции, узнавала корреспондент газеты «Праца». (далее…)

У нашае бабы Мані Калачыхі заўсёды стаяў на стале хлебны квас у трохлітровіку. Рэцэпт быў не мудроны: хлебныя скарынкі, вада, цукар — вось і ўсе, як сёння сказалі б, інгрэдыенты. Квас адпівалі — далівалі вады, падсыпалі цукру, пастаіць трохі, дый зноў табе квас. Баба Клаўдзя нейкі час гэтаксама яго ставіла, яле ж яна на ўсім «эканомічыла» (яе выраз), бо была скупаватая, як у нас у Кулянах сказалі б, зазроная, цукру шкадавала ў той квас, то ён у яе быў дзікаваты, ніхто яго не любіў. А бабін Манін быў смачны, мягенькі, хоць іншы раз, як п’еш са слоіка, то ў нос дасць добра сваім спецыфічным водарам. (далее…)

(далее…)

(далее…)

Рабіў пышкі з чорнымі ягадамі, як некалі нашыя бабулі рабілі. Ну, не зусім у мяне такія атрымліваюцца, як па праўдзе, але не пра тое цяпер. Гісторыю адну ўспомніў, якую некалі чуў ці то ад бабы Мані, ці то ад бабы Клаўдзі, от ужо добра не помню нават, ад каторае. (далее…)

Разважаючы пра геаграфію беларускай дыяспары, міжволі ды згадаеш коласаўскае «куды не трапяць беларусы…». Частыя войны, палон, выгнанне, ўрэшце пошукі заробкаў ды лепшай долі раскідалі нашых суродзічаў па ўсіх кантынентах, па ўсіх кутках свету — Расіі і Польшчы, Канадзе і Аргенціне, Амерыцы і Аўстраліі.

(далее…)

Было вяселле Колі Гімбаравага (Духа). Дый танцы ў клубе былі, як заўсёды. І бабы папрыходзілі ў клуб, як заўсёды, падзівіцца на танцы. Усё было, як заўсёды, акрамя, праўда, аднаго — якраз Бздычыха памерла, хавалі на другі дзень вяселля. То пакуль яе міма клуба правозілі на могілкі, трохі прыціхла тая музыка, а як правезлі дый аддалілася жалобная працэсія, якраз адсапліся з большага за гэты час вясельнікі, дый далей у танцы. Што ты зробіш — вяселлё е вяселлё. (далее…)