Некалі іду з вяселля ад Светы Рабкаўцовае (рушніком перавязаны, бо за брата быў, а ў нас братоў, як і сватоў, перавязвалі рушнікамі), а Стальмах Міша сядзіць на лавачцы, курыць, трымаючы ў гэтай сваёй кульці абсечанай папяросу, ды яшчэ здалёку мне сваім хрыплым басішчам, пасміхваючыся, кажа: «Што, Сашка? «Куды ідзеш? — На вяселлё!!! (бадзёра), а «Адкуль ідзеш? — З вя-се-лля… (змучана, нараспеў)»…

 

От падмеціць як усё народ трапна! Яно ж і праўда: вяселля чакаеш, на вяселле збіраешся, прынядзельваешся, нешта плануеш, аб нечым марыш, а надыйдзе той дзень, то не ідзеш — бяжыш, а з вяселля, знясілены сталом, танцамі і спевамі, валачэсся дадому, ледзь ногі перастаўляючы, з марай пасёрбаць вечарам якой лёгенькай зацерачкі на малацэ ды ўпасці, як сноп.

Вяселле ж было два дні найменьш, а то і тры, не тое, што сёння мода пайшла — зробяць некі вечар і гэта яны называюць вяселлем. Вечар рабілі — гэта калі ўжо хто ідзе замуж або жэніцца зусім не ўпору, ці другі раз. А калі першы, то мусово трэба, каб было вяселлё, як вяселлё — багаты ці бедны, не мае розніцы…

Вяселле! Якое ёмкае, прыгожае і надзвычай адпаведнае да гэткай падзеі слова!.. Не «свадзьба» вам якая-небудь, а ВЯСЕЛЛЕ!

Колькі іх прагрымела ў Кулянах, вяселляў?!. А чыё было апошняе і калі? Я й не ведаю…

А ці будзе калі яшчэ хоць з адно, сапраўднае кулянскае вяселле? З паваротным, з запуненнем вясельнага картэджу, з заглядваннем пад вокнамі на маладую… Хто ведае.

Пра вяселле можна казаць бясконца, але гэтая старонка заводзілася трохі з іншай мэтай — каб пра кулянскае вяселле сказалі фотаздымкі. Публікуем пакуль тое, што маем, і, як заўсёды, заклікаем далучыцца. Маеце фоткі кулянскага вяселля — дасылайце на admin@kuliany.by .

 

Гэта мабыць самае ранняе, калі можна так сказаць, вясельнае фота з тых, што пакуль маем. Бяруцца шлюбам Аляксей Горбач (Гімбар) і Надзя Прэдка (Букішава).

 А тут яны і на тым жа самым месцы разам з вясельнікамі. Сядзяць: з бубнам Аляксандр Якута (Цукер), Ліза Прэдка (Букішава), мой дзед Антось Горбач (Гімбар), брат маладога, я так разумею, што са сваёй дачкой, а маёй цёткаю Маняю, маладыя Аляксей і Надзя Горбачы, сястра маладога Воля Горбач (Гімбарава) і апошні сядзіць з гармонікам Сяргей Прэдка (Сівон). Стаяць: брат маладое Аляксандр Прэдка (Букіш, Како),дзяўчыну не пазнаю і жанчыну за ёй, Віця Куніца, Маруся Лазарава (Качан), Вера Сяргеева (мая хросная, пляменніца маладога), зноў не пазнаю дзяўчыну, і хлопца не пазнаю, наступная ці не Маня Калядзіная (Шымановіч у замужжы)? далей Аляксей Якута (Цукер) і апошні Сяргей Прэдка (Букіш, Сяржант), брат маладое.

Алёша Цукраў (Якута) і Надзя Гарбачова.

 

Калі не памыляюся, то бяруцца шлюбам Аляксей Прэдка (Антонаў Алёша) і Вера Сяргеева (Зосіна сястра). Цымбалы, мабыць, Жоржыкавыя стрычаць злева, бо ў Кулянах ён быў цымбаліст, скрыпач быў Коля Камар, а гарманістаў то было многа некалі ў Кулянах, гэта сёння адзін я застаўся 🙂 А, не, Сівон яшчэ жывы. Каля цымбаліста сядзіць брат маладога Валодзік, каля яго Рая Фіськіна, каля маладое, мабыць, Ціхан Гаўрылаў, затым яго жонка Зося з некатарай дзеўчынай на руках. А от гэтага каларытнага свата ў хромавых ботах не пазнаю, цікава было б ведаць, хто такі. І жанчыну крайнюю не магу пазнаць. Можа баба Клаўдзя мая? І яна, і не яна… А з моладзі, што стаяць, то толькі матульку сваю белабрысую пазнаю: бач ты, малая, што ледзь відаць з-за гэтага мажнага свата ў хромавых ботах, а ўжо за дружку…

 

 

А тут ужо Алёшын брат, Валодзік Антонаў і Маня Панасік. Акрамя іх мала каго магу пазнаць. З першага раду толькі свата — брат маладога Алёша. За маладою стаіць маці мая, за маладым баба Зося, злева ад яе цётка Маня Рыбакова (тады яшчэ, мабыць, Місурына), а за ёй наш дзядзька Шура Сяргееў. А, правей, высока, ў белай сукенцы — сястра маладое Ірка Панасік. У астатніх не ўпэўнены. Гарманіст некі вельмі знаёмы, падаецца, а хто, не магу пазнаць.

 

Хоць і не маладыя, але на чыімсці вяселлі: дваюрадныя брат з сястрою Іван Храпавіцкі (Гіляраў) і Жэня Шлык.

Маці мая (Надзя Сяргеева) за маладзіцу на вяселлі ў свайго брата дваюраднага Пеці Калача ў Поланску. І Муля ))

А тут ужо маці мая за маладую, а бацька — за маладога ))

Сядзяць: гарманіст Віця Горбач (Фіська), Алёша Горбач (Гімбар), Галя Сяргеева, маладыя — Клаўдзій Горбач і Надзя ў дзявоцтве Сяргеева, Воля Горбач (Гімбарава), Алёша Сяргееў.

Стаяць: невядомы, Жэня Прэдка (Хадачкова), Коля Горбач (Гімбараў, брат маладога), Тома Храпавіцкая (Зосіна), Пеця Сяргееў, невядомы, Іван Храпавіцкі (Гіляраў), Вера Сяргеева, Вера Шлык, Тонік Шымановіч, Надзя Прэдка (Букішава).