Ой, даўно-даўно я ў брата была,

Да ўжо тая дарожанька чабром зарасла.

 

Чабром зарасла, лісцем запала,

Чырвонаю калінаю панавісала.

 

Я да брата іду – чабор патапчу,

Чырвоную каліначку на бок пахілю.

 

Ў брата пьюць-ядуць, мяне не завуць,

Ой пайду на вулачку, зайграю у дудачку –

Ці ж не пазавуць?

 

Дзеля чужых мёд, дзеля сваіх квас.

Частуй, частуй, мой браценько, бо я госць у вас.

 

Не ўчора была і не заўтра буду,

Частуй, частуй, мой браценько, бо пазабуду.

 

Запісана ў 1992 годзе ад Марыі Андрэеўны Сяргеевай  1910 году нараджэння ў вёсцы Куляны Пружанскага раёна Брэсцкай вобласці