—          Ой, у полі жыто напалам з травою.

Ці будзяш журыцца, маменько, за мною.

—          Жалко, доню, жалко, аж сардэнько вяне.

А хто ж мяне, доню, да смерці дагляне?

—          Пакідаю, матко, на меньшаго брата,

Не будзе вясёла вам без мяне хата.

Не будзе вясёла вам без мяне хата,

Не будуць хадзіці хлопцы і дзяўчата.

Запісана ў 1992 годзе ад Марыі Андрэеўны Сяргеевай  1910 г. н. ў вёсцы Куляны Пружанскага раёна Брэсцкай вобл.