Зусім нядаўна грамадскасць нашай краіны адзначала 100-годдзе з дня нараджэння вядомага кожнаму з нас са школьнай праграмы народнага паэта Беларусі Пімена Панчанкі. Шмат пісалі, ўспаміналі, распавядалі, паказвалі. І мне на памяць збеглі ўспаміны, звязаныя з імем аднаго з маіх любімых беларускіх паэтаў, напісаць, праўда, сабраўся во толькі цяпер. Далей

Сярод шматлікіх матэрыялаў, што змяшчаліся гэтымі днямі ў розных сродках масавай інфармацыі з нагоды 17 верасня — дня, калі ў Заходнюю Беларусь прыйшлі гэтак званыя «першыя Саветы», — маю ўвагу прыцягнулі савецкія прапагандысцкія плакаты, а менавіта тое, якімі на іх прадстаўлены «гаротныя» беларусы.

Далей

Далей

Далей

На беларускамоўных інтэрнэт-рэсурсах у розных інфармацыйных матэрыялах даволі часта трапляе слова «непісьменны» як адпаведнік расейскага «неграмотный». Вось і сёння чытаю, як беларускамоўны юрыст абураецца адказам адной чыноўніцы на ягоны зварот: «Гэты адказ абсалютна непісьменны з юрыдычнага пункту гледжання…». Хм, напісаны на паперы адказ — непісьменны… Абы што… Ніколі не пагаджуся з такой логікай ні як юрыст, ні як філолаг. Але галоўнае, як чалавек, што нарадзіўся і вырас у вёсцы. Далей

Даўно збіраўся расказаць гэтую смешную гісторыю, што некалі чуў ад бабы Клаўдзі, як жыла ў мяне. Гісторыя даўняя, было яно недзе за польскім часам, і ці можа сёння хто нават з самых старых згадаць гэта, невядома. Далей

У Мінску буянне красак — кветак. На ўсе колеры. Усіх гатункаў. Тое ж, упэўнены, адбываецца і за мінскай кальцавой дарогай — у гарадах і гарадках. А больш увішлівыя прадаўцы і прадавачкі даязджаюць у вёскі і сёлы. Набліжаецца Радаўніца. Дзе як. У адных мясцінах на могілкі ходзяць у дні Пасхі, у іншых — на Радаўніцу. Далей