Куляны, як вядома, згарэлі ў першыя дні вайны. Да зімы людзі паспелі зямлянкі хоць нейкія парабіць, дый гэтак і перазімавалі, а некаторыя то і не адну зіму. Зямлянку, вядома што, было зрабіць лягчэй, чым паўнавартасную хату. Аднак вайна-вайною, але жыццё, як той казаў, ідзе сваім шляхам і сваім парадкам: людзі паміраюць і нараджаюцца, кахаюцца і жэняцца. Гэтую хаду жыцця не спыніць – так прырода захацела, як пісаў паэт. (далее…)
Дмитро Гнатюк — Рідна мати моя (Пісня про рушник)
Хароша, чыста…
Адна кулянская цётка за нешта прастаўлялася трактарысту, ці, як кажуць у нас у Кулянах, адгоджвалася. Можа калі якія картоплі з сотак прывёз, ці яшчэ што. Можа і авансам нават чарку трэба было наліць — калі трактарыст просіць, то дзе ты адмовіш, чалавек жа патрэбны. (далее…)
Дзесяць малавядомых фактаў пра ўз’яднанне Беларусі ў 1939 годзе
17 верасня 1939 года, 75 гадоў таму, савецкія войскі ўвайшлі ў Заходнюю Беларусь. СССР подла падзяліў Усходнюю Еўропу з гітлераўскай Германіяй. Але для беларусаў і ўкраінцаў гэта парадаксальна азначала ўз’яднанне, гістарычны шанец. У гісторыі не бывае простых шляхоў.
Івана Стальмаха пахавалі сёння
Ой, у полі жыто
Сем вяселляў у адзін дзень — во былі часы!
Перабіраю свае выпіскі з метрычных кніг Ружанскай Петрапаўлаўскай царквы, што захоўваюцца ў Нацыянальным гістарычным архіве Беларусі ў г. Гродна, ды натыкнуўся во на цікавы факт: 14 мая 1912 года (па старым стылі) тут было абвенчана 16 пар, у тым ліку ў гэты дзень пабраліся шлюбам сямёра кулянцаў. Пры гэтым адна пара была цалкам кулянская, астатнія — толькі малады ці маладая з Кулян. Але ж вяселле то рабілі ўсе. Уяўляеце, няхай не за адзін дзень, а за два — сем вяселляў у сяле! (далее…)
Вясна ідзе — красу нясе
Маё фота-паляванне
Дзе некалі па Камарысе пасвіліся гусі ды індыкі, сёння шпацыруюць журавы. Але блізка да іх не падыйдзеш — шух-шух і паляцелі, ды яшчэ накрычаць на цябе.
Вялікдзень
Прайходзіць мясаед, пачынаяцца Вялікі пост. Сем тыдняў усе людзі пасцілі, хадзілі ў цэркаў спавядацца. (далее…)