Паважаныя сябры!
Праца сайта патрабуе пастаянных выдаткаў: аплата хостынга і дамена, тэхнічнае абслугоўванне і іншае. Вы можаце падтрымаць kuliany.by, ахвяраваўшы любую суму на нашу працу адным з наступных спосабаў: (далее…)

(далее…)

На асеннія Дзяды на могілкі не хадзілі – ішлі ў цэркаў і давалі за ўпакой, прыпаміналі  ўсіх памёршых родзічаў. А на вечар рабілі багату вячэру. На Дзяды заўсёды рэзалі бараноў.

(далее…)

Жыла ў Кулянах яўрэйка ў міжваенны час (пры паляках). Хата яе стаяла недзе тут паміж Точаным і Вераб’ёвымі. А от як яе звалі, ўжо не помню, то й не буду выдумляць. (далее…)

Шыльда з імёнамі чатырнаццаці жыхароў Поланска, што загінулі ў гады Вялікай Айчыннай вайны ў ваўкавыскім канцлагеры, з’явілася на помніку ў Ваўкавыску па вуліцы Мядзведзева. (далее…)

Бацька наш неяк расказваў такую «байку». У аднаго мужыка ды была надта хітрая жонка. Як ставіць у печ варыцца які крупнік ці капусту, дык укіне туды кавалак добры скваркі.  А перад тым, як падаваць на стол, дастане яе, з’есць цішком, а мужыку аднаго таго крупніку, ці чаго там, налье. (далее…)

(далее…)

Да дзядзькі Шуры Цукравага прыйшоў неяк Германовіч, прынёс з сабой бутэльку, ды кажа: «Давай, Шура, выпьем!». Шура, вядома, прапанову прыняў. (далее…)

У савецкія часы, калі міліцыя прыязджала ў вёску шукаць самагонку, то па сяле мігам, без ніякіх тэлефонаў, разляталася: трасуць! трасуць! І ўжо хавалі ўсе ўсё, што можна, самі хаваліся ці замыкаліся ў хатах. Бо «патрасці» было што ці не ў кожнай хаце — гналі, лічы, усе. (далее…)

(далее…)